TAMESIS vel THAMESIS

TAMESIS, vel THAMESIS

Iamissa Ptolemaeo, vulgo Thames (Temps vero pronuntiant) fluv. Albionis maximus, Londinum Angliae regiam interluens, ac a Roffa urbe 5. mill. pass. fluens, mari Britannicô contra portum Iccium urbem Gallicam exceptus. L. Lloyd. Oritur in limite Glocestriae; dein in Ortum per Viltoniam fluens, uti inter Bercheriam et Oxoniensem Comitatum auctus aliquot fluv. Oxonium, ubi nomen suum, a confluxu fluviorum Tamae et Isis, demum accipit, rigat. Hinc Surriam a Midlesexia separans, iuxta Londinum labitur: et Essexiam a Cantio dividens, ibi aestuariô amplô in Oceanum Germanic. se exonerat, prope Roffam, sed fere 55. mill. pass. ab Iccio portu in Circium. Baudrand. Ei adsident, praeter Oxonium et Londinum, Windsora, Greenvicum, Gravesandia, urbes: Ostium est ad Insul. Sheppey, qua simul Medweagus Meduvy, fluv. sed Tamesi minor, in mare effluit. Iulius Caesar, l. 5. de B. Gall. c. 11. Cuius (loquitur de Cassibellauno) fines a maritimis civitatibus slumen dividit, quod appellatur Tamesis, a mari circiter milia passuum 80 Et paulo post c. 18. Quod flumen unô omnino locô pedibus, atuqe hoc aegre transiri potest. Ubi vetus Interpres, (quem nonnulli Max. Planudem fuisse volunt) Θάμεσιν vocat. Dioni vero, l. 40. Ταμέσας vocatur. Vide Burton. in Anton. p. 173. Camdenum, Histor. Cantii. etc. Nic. Lloydius. Paulo ante felicem in Britanniam traiectum Wilhelmi III. subito fissus ita, ut siccum transitum volentibus praeberet, augurium mox secuturi memorabilis huius transitus, a quo Angliae pendebat salus, faustissimum praebuit.